برداشت گیلاس

زمان برداشت

 اجزای مختلف کیفی میوه تا حدودی به طور مستقل از یکدیگر بهبود می یابند یا دچار نقصان می شوند. بنابراین تصمیم گیری در مورد زمان برداشت، کاری حساس و مخاطره انگیز است. در حالت مطلوب، اگر در کیفیت محصول و  حداکثر درآمد اقتصادی آن درک شوند، معلوم می شود که زمان یکی از اجرای در ضروری برداشت است.

طی آزمایشی که در کشور فلسطین اشغالی انجام گردید معلوم شد میوه ها که در اوایل دوره برداشت چیده می شوند، آسیب کمتری در طول نگهداری و حمل ونقل می بینند. باغداران واشنگتنی توصیه می کنند که برداشت گیلاس های سياه در مرحله ی قهوه ای متمایل به قرمز بودن آنها انجام شود. میوه های کاملا رسیده  ی تیره تر در مرحله ی نگهداری و سردخانه بیشتر در معرض نرم شدگی گوشت میوه و حفره دار شدن قرار می گیرند. میوه هایی که زود برداشت می شوند، کوچک هستند و طعم خوبی ندارند. بالعکس، گیلاس های ریز که به منظور تجارت سیار کشت میشوند و در هر مرحله گیلاس هایی چیده می شوند که قند بالایی داشته باشند و در نتیجه ی توسعه بلوغ در آنها ، به رنگ سرخ صورتی در آمده باشند. این گیلاس ها باید به دقت جابجا شوند تا از لکه افتادن بر روی آنها جلوگیری شود.

عملیات برداشت و قبل از برداشت

ملی عنوان کرده است که در سوییس از ۱۶۴۷ ساعت کار در طول یک فصل که برای مدیریت یک هکتار باغ پرچینی گیلاس لازم است، ۹۰٪ آن برای برداشت ۱۰ تن محصول در هکتار صرف می شود. در این باغات میانگین عملی چیدن گیلاس، ۸ کیلوگرم در ساعت است.

واضح است که برداشت گیلاس برای مصرف تازه ی بازار نیاز به کارگر بیشتر و مدیریتی فشرده دارد، به طوری که نیاز به وسایل و تجهیزات سیار برداشت، حمل و نقل منظم و هماهنگی با محل بسته بندی میوه میباشد تا بدین وسیله تا حد ممکن از تأخیر بازاررسانی میوه کاسته شود.

پرباری محصول نیز می بایست در زمان برنامه ریزی عملیات برداشت درنظر گرفته شود. این مسأله نه تنها بر تعداد مورد نیاز کارگر اثر می گذارد، بلکه همانطور که توضیح داده شد، می تواند بر کیفیت میوه نیز مؤثر باشد. باغدار به طور مستمر پرباری محصول را بررسی می کند. تشخیص رابطه ی بین پرباری محصول با کیفیت میوه، به تولیدکننده و بازاررسان این فرصت را خواهد داد که برای کاهش مشکلاتی که ممکن است در سر راه برداشت و انتقال میوه به بازار به وجود بیایند برنامه ریزی کنند.

به عنوان مثال هنگامی که معلوم شود زمان مناسب رسیدن میوه برای بازار فرا رسیده است، تمام میوه ها باید سریع و دقیق برداشت شوند.

تیمارهای قبل از برداشت

گیلاس هایی که حدوداً ۳ هفته قبل از برداشت، با GA3 تیمار می شوند، سفت تر، شیرین تر و بزرگتر بوده و احتمال دارد که حفره دار شدن بعد از سردخانه در آنها کمتر مشاهده گردد. علاوه بر این،GA3 رنگ گرفتگی میوه را نیز به تأخیر می اندازد، یعنی برداشت محصول در بلوک هایی که با این ماده تیمار می شوند، معمولاً چند روز دیرتر از بلوک های تیمار نشده صورت می گیرد. لذا از این ماده در ایالتهای واشنگتن و بریتیش کلمبیا که بازاررسانی سریع میوه اهمیت زیادی در امر تجارت این محصول ندارد، به طور گسترده ای استفاده می شود. در واقع اثرات این ماده بر زمان برداشت محصول، آن را تبدیل به ابزاری مهم برای تولید کنندگانی کرده است که عملیات برداشت را طرح ریزی و اجرا می کنند.

 استفاده از قارچ کش ها قبل از برداشت محصول نیز در بهبود بخشیدن به کیفیت محصول مؤثر بوده است و این عمل به ویژه در کشورهایی حایز اهمیت است که از کاربرد قارچ کشها در مرحله ی بعد از برداشت جلوگیری به عمل می آید. در این رابطه، پوسیدگی ریشه و سفیدک پودری بیماری های قارچی سالانه ای هستند که بسیاری از مناطق را تهدید می کنند. بنابراین انجام یک سمپاشی با یک قارچ کش مایع در زمان گلدهی درخت برای کاهش عفونت ناشی از این بیماری ها لازم می باشد. همچنین اجرای یک سمپاشی بعدی با این مواد (گاهی اوقات با GA3 مورد استفاده قرار می گیرند) مانع آلودگی میوه های ترک  خورده یا آسیب دیده می شود و بدین ترتیب از افزایش شیوع بیماری در باغ جلوگیری به عمل می آید. در بر یتیش کلمبیا اجرای ، یک سمپاشی قبل از برداشت با محلول های قارچ کش بنلایت یا کاپتان، حفاظت میوه در مدت نگهداری و بازار رسانی توصیه شده است.

برداشت میوه

مهم ترین  عامل در که عملیات برداشت موفق، چیدن محصول با حداقل ساییدگی پوست میوه یا داغ

برداشتن و لکه دار شدن آن است.  بر داشت کنندگان ماهر محصول که به طور ویژه ای برای این کار تربیت می شوند ساعتی  مزد می گیرند و زماں کارکردشان را دقیق حساب می کنند. از این کارگران می توان خواست که علاوه بر برداشت محصول، میوه هایی را هم که عوارض مشخصی (مانند زخم خورگی، داغ دیدگی یا آسیب دید گی های واضح ناشی از هجوم آفات یا عوامل بیماریزا) دارند، به ویژه مواردی را که در محل بسته بندی به آنها نوحه زیادی می شود، از بقیه ی محصول جدا کنند و کنار بگذارند. برداشت کنندگان حرفه ای می دانند که باید در هنگام برداشت، به جای میوه، دم آن را بگیرند و خوشه های گیلاس  را از شاخه ای که به آن متصل هستند، با یک حرکت عمودی جدا کنند. در واقع در هنگام برداشت محصول این درختان هدف این است که اتصال میوه به سیخک قطع شود. در غیر این صورت آسیب دیدگی سیخک کرد، بار دهی بعدی را کاهش می دهد و ممکن است در جایی که بیماری زیاد است، موجب سرایت بیماری به درخت شود.

اگر گیلاس از ارتفاع بالاتر از ۱۵ سانتیمتری بیافتد، آسیب می بیند. لذا در ایالت واشنگتن، برداشت کنندگان گیلاس، از سطل های قلوه ای شکلی که به دوش بسته می شوند، برای برداشت این محصول استفاده می کنند. جنس این سطلها از آلومینیوم سبک یا پلاستیک فشرده است و ته آنها پنبه ای می باشد تا از ساییدگی میوه ها کاسته شود. زمانی که این سطلها پر می شوند، گیلاس ها به داخل یک محفظه ی پلاستیکی که در داخل یک صندوق چوبی (به ظرفیت ۲۰۰ کیلوگرم) قرار دارد انتقال داده می شوند تا در آنجا نگهداری گردند. این صندوق ها را معمولاً برای خنک کردن میوه ها به سردخانه تحویل می دهد. در اروپا میوه ها را با طرفهای کوچکتر می چینند تا از ساییدگی آنها کاسته شود. امروزه روش جدیدی  در حال گسترش است که در آن میوه ها در محل باغ داخل سبد یا جعبه بسته بندی و مستقیماً به بازار عرصه می شوند. در زماں چیدن محصول باید میوه  تا زمانی که به قسمت خنک کننده های آبی یا محل بسته بندی منتقل نشده است، در سایه نگهداری شود. بررسی ها نشان داده اند میوه ای که در صندوق یا سایه نگهداری می شود، در مقایسه با  میوه ای که در معرص نور مستفیم خورشید می باشد، رطوبت کمتری را از دست داده و دمایش با سرعت کمتری افرایش می یابد.  به خصوص اگر گیلاس های سیاه در معرض مستقیم نور خورشید قرار گیرند، گرما را به سرعت جذب می کند علاوه براین، لازم است که میوه در مقابل باد حفاظت شود تا بدین ترتیب خشکیدگی میوه کاهش یابد. اما اگر سایه بانی وجود نداشته باشد، می توان از پوشش های عایق دار یا کفه های مرطوب نیز برای این منظور استفاده کرد. بعضی از باغداران برای خنک کردن گیلاس هایی که منتظر انتقال به محل بسته بندی یا جای دیگر هستند، از آب کاملاً خنک استفاده می کنند.