بیماریها و اختلالات  گیلاس و آلبالو بعد از برداشت

 طبیعت فاسد شدنی گیلاس های رسیده در مقادیر زیاد، مربوط به حساسیت توده ی این میوه ها به بیماریهای قارچی و اختلالات مربوط به پیری است. متأسفانه میوه ای که وارد بازار می شود تا توسط کلی فروش ها، جزئی فروش ها و همچنین مصرف کنندگان ارزیابی شود، ممکن است دچار بیماری ها و عوارضی باشد که هنگام خروج میوه از محل بسته بندی، به آنها مبتلا نبوده است. لذا در این قسمت به گوشه ای از مشکلات بعد از انبارداری اشاره می شود.

بیماریهای بعد از برداشت و کنترل آنها

 مشکل بیماری از منطقه ای به منطقه ی دیگر بسیار متفاوت است و لذا جمع آوری اطلاعات محلی در رابطه با نحوه ی مقابله با بیماری و کنترل آن حایز اهمیت است. به همین دلیل در این قسمت از هیچ قارچ کش خاصی نام برده نشده است.

پوسیدگی قهوه ای (  Monilia fructicolaو Momilia laxa)

پوسیدگی قهوهای یکی از بیماریهای مهم انباری گیلاس در بیشتر نقاط تولید این میوه است، اما در ایالت واشنگتن یک استثناء قابل توجه می باشد. ظاهراً این بیماری در فصول مرطوب مشکلات بیشتری را به وجود می آورد و ممکن است بین میزان پوسیدگی قهوه ای در زمان گلدهی باغ و شدت این بیماری در میوه ای که برداشت می شود ارتباط وجود داشته باشد. این بیماری از آنجایی که از میوه های پوسیده ی کف باغ منشأ می گیرد، توجه به امر بهداشت باغ بخش مهمی از کنترل این بیماری محسوب می گردد.

 علائم این بیماری به صورت لکه های قهوه ای تیره دایره ای شکل ظاهر می شوند که به سرعت در اطراف میوه گسترش می یابند. بافت های آلوده به این بیماری نسبتاً سفت و خشک باقی می مانند و اجتماعات چرمی رنگ کنیدی هایش بر روی سطح قسمت پوسیده تولید می شوند.

سم پاشی با قارج کش در هفته ای که منتهی به برداشت محصول می شود، میوه را از این بیماری مصون نگه خواهد داشت و در جایی که مجاز باشد، غوطه ور کردن میوه در قارچ کش در مرحله ی پس از برداشت، میوه را  درمقابل این بیماری حفظ می کند. علاوه بر این غوطه ور کردن میوه ها به مدت ۲ دقیقه

در آب گرم °50C نیز برای کاهش عفونت های شد ناشی  از سیدگی قهوه ای کاربرد دارد. مدیریت خوب

دما و بالابردن میزان CO₂، خطر ابتلا به این بیماری را در میوه های دستچین کاهش می دهد

کپک خاکستری (botrytis cinera)

کپک خاکستری با مشکلات زیادی که از طریق آلوده کردن گیلاس های برداشت شده به وجود می آورد، بدترین بیماری است که گیلاس های برداشت شده را تهدید می کند. باوجود این که عفونت ناشی از این بیماری، معمولا در باغ صورت می گیرد، اما آسیب دیدگی محصول در طول برداشت و بسته بندی نیز ممکن است به عفونی شدن میوه بعد از برداشت کمک کند. علاوه بر این، میوه ای که بعد از رسیدن به مرحله ی مطلوب بلوغ برداشت شود، حساسیت بیشتری به بیماری کپک خاکستری دارد.

پوسیدگی ناشی از کپک خاکستری ابتدا به صورت یک لکه ی روشن قهوه ای رنگ بر روی پوست میوه ظاهر می شود. سپس در اثر رشد قارج، گوشت زیرین آبکی و تیره می شود. در شرایط مرطوب ممکن است لایه ی سفید رنگی که در اثر رشد قارچ به وجود می آید، سطح میوه را بپوشاند.

این بیماری از طریق تیمار با محلول قارچ کش به صورت غوطه ور کردن میوه در آن یا خیس کردن میوه با آن در محل بسته بندی کنترل می شود. اما سمپاشی های قبل از برداشت نیز مؤثرند.

 کپک آبی Реniсillium еxраnѕum

قارچهای فرصت طلب از قبیل گونه های پنیسیلیوم نیز ممکن است از طریق ترک های ناشی از باران یا ساییدگی های دیگر پوستی وارد میوه شوند و این امکان وجود دارد که در بعضی موارد، مشکلات جدی را برای میوه های بسته بندی شده به وجود بیاورند. در این بیماری ابتدا یک قسمت تخت به رنگ قهوه ای روشن بر روی میوه ظاهر می شود. بافتهای آلوده به این بیماری نرم و آبکی هستند. اگر این بیماری توسعه پیدا کند، ترکهای پوستی به صورت کپک سفید رشته رشته ظاهر می شوند. در محیط های مرطوب کپک رشد کرده و محصول را مملو از اسپورهای سبز متمایل به آبی می کند. حساسیت به این بیماری با افزایش سن مباوه بیشتر می شود. برای کنترل این بیماری استفاده از فارج کش به صورت غوطه ور کردن میوههای برداشت شده در محلول قارچ کش مؤنر بوده که تاکنون به کار گرفته شده است.

 پوسیدگی رایزو پوسی ( spp.Rhizopus)

این قارچ ها می توانند موجب بک بیماری سخت پس از برداشت در گیلاس شوند. عفونت این بیماری معمولا بعد از برداشت بروز کرده و از طریق بریدگی ها و ترک خوردگیهای میوه وارد آن می شود.

تشخیص این بیماری از طریق رشته های زبر سفید رنگ کپک صورت می گیرد که از قسمت سر اسپورهای کروی شکل (اسپورانژیوم) به وجود می آیند و در بعضی مواقع شروع به سیاه شدن می کنند. این قارج ها در دماهای تقریباً کمتر از ۸°C گسترش نمی یابند و لذا سرمادهی خوب، بخش مهمی از کنترل این قارچ را شامل می شود. بنابراین، سرمادهی یک اقدام بهداشتی مناسب جهت جلوگیری از این بیماری در محل بسته بندی است. علاوه بر این، انجام یک سمپاشی بر روی میوه ها با قارچ کش در طول عملیات جداسازی

*/ می تواند موجب کنترل پوسیدگی رایزوپوسی گیلاس شود.

پوسیدگی آلترناریایی (Alternaria spp)

در این بیماری محلی که عفونی می شود، به صورت یک لکه بر روی سطح میوه ظاهر می شود و این لکه ها نیز ممکن است با اسپورهای سبز رنگ زیتونی و رشته های سفید میسیلیومی پوشیده شوند. بافت هایی که در اثر این بیماری پوسیده می شوند را می توان به راحتی از دور گوشت میوه جدا کرد. این قارچ ها در طبیعت منتشر می شوند و از طریق ترک خوردگی ها و بریدگی ها وارد میوه می گردند. گزارش شده است سمپاشی با قارچ کش یا غوطه ور ساختن میوه در قارچ کش جلوی این بیماری را می گیرد، اما تاکنون هیچ گونه روش مبارزه ی شیمیایی توصیه نشده است. ولی میوهای که در دمای زیر صفر و اتمسفر حاوی CO₂ نگهداری شود، احتمالا این بیماری در آن کمتر توسعه می یابد.

پوسیدگی کلادوسپوریومی(Cladosporium herbarium)

این قارچ نیز در باغات منتشر می شود، اما فقط از طریق ترک خوردگی ها یا سایر جراحات وارد میوه می شود. بافتهایی که به دلیل این بیماری دچار پوسیدگی می شوند، سخت، خشک و خاکستری تا سیاه رنگ بوده و محل پوسیدگی به راحتی از گوشت میوه جدا می شود. جابجایی دقیق، حذف میوه های آسیب دیده و خنک کردن سریع میوه، تنها ابزار مؤثر در کنترل این بیماری محسوب می گردد. قارچ های دیگری نیز وجود دارند که مشخص شده است جزء عوامل پوشاننده ی گیلاس های برداشت شده می باشند. به عنوان مثال می توان از شناسایی ۵ گونه قارچ آسپرژیلوس (Aspergillus) که در بازارهای میوه ی هند وجود داشتند یاد کرد.